«Μια γυναίκα χωρίς στόμα… γιατί νηστεύει»
Μάλιστα.. και παρουσιάζεται χοντρή επίσης. Και με κλειστό το στόμα. Δηλαδή τα παιδιά βλέπουν ως εικόνα μια γυναίκα χωρίς στόμα που στο δικό τους το μυαλό όταν κάποιος δεν έχει στόμα δεν μπορεί να μιλήσει. Ας το σκεφτούμε…

«Έχει 7 πόδια και κάθε εβδομάδα κοβουμε το ένα πόδι» 
Μα είναι δυνατόν να είναι αυτό κάτι το οποίο προαγει οποιαδήποτε μορφή μάθησης και εκπαίδευσης; Δίνω δηλαδή μια ανθρώπινη υπόσταση στην Κυρα Σαρακοστή στην οποία κάθε εβδομάδα κόβω και ένα πόδι. Μακάβριο λίγο ή όχι;
Αναρωτιέμαι…
Και επίσης στο δικό τους το υπέροχο μυαλό που δεν αντιλαμβάνεται συμβολισμούς, όταν δεν έχω πόδια δεν μπορώ να περπατήσω… με ότι σημασία μπορεί να έχει αυτό για έναν άνθρωπο και ειδικά όταν τον παρουσιάζουμε γυναίκα.

Και ποιος ο λόγος επίσης; Ούτε τι είναι εβδομάδα γνωρίζουν, ούτε αίσθηση του χρόνου έχουν σε αυτές τις ηλικίες, ούτε τι είναι νηστεία τα αφορά μιας και δεν κάνουν νηστεία ευτυχώς!
Όποτε ποιος ο στόχος;

Και τρίτον. Κυρίως έρχεται στην τάξη με στόχο είτε να χρωματίσουν την φωτοτυπία (που κατά την ταπεινή μου άποψη Η ΦΩΤΟΤΥΠΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΙΟ ΑΝΤΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ) όποτε βλέπουμε άμοιρα τρίχρονα και τετράχρονα να παλεύουν ώρες με τον μαρκαδόρο να μην βγουν από το πλαίσιο ή ως και καλά καλλιτέχνημα (γιατί δεν είναι τέχνη να φτιάξω την κυρα Σαρακοστή με ζυμάρι επίσης κατά την ταπεινή μου άποψη)

Δεν ξέρω αν από την θέση μου ως γυναίκα στην σημερινή εποχή θα ήθελα να φτάνω στα μάτια ενός τρίχρονου και τετράχρονου και πεντάχρονου ως μια χοντρή γυναίκα με την υποτιμητική σημασία που φανερώνει η εικόνα με ένα τρόπο (γιατί στα δικά μου μάτια το ότι φανερώνεται ως παχιά και κλείνει το στόμα κάνει αυτό το νόημα) με σταυρωμένα χέρια και κλειστό στόμα που μου κόβουν τα πόδια.

Ωραία τα έθιμα αλλά ας φιλτράρουμε λίγο γιατί αυτά δεν μπορούν να φιλτράρουν οπότε είναι λίγο επικίνδυνο.

Κατερίνα Ανωγιαννάκη-παιδαγωγος προσχολικής αγωγής και επιστημονικό μέλος σε θέματα παιδαγωγικής του Εργαστηρίου Συστημικής Ψυχολογιας και Παιδαγωγικής «Ροδάκινο»