Ψάχνοντας για το παιδικό καρότσι που θα ήταν ιδανικό για το δικό μου παιδί 5+ χρόνια πίσω που έγινα μανούλα για πρώτη φορά …είχα απορίες που τότε δεν μπορούσε να μου απαντήσει κανείς!
Και δεν μπορούσαν γιατί τελικά(έχοντας χρησιμοποιήσει παιδικό καρότσι 5 ολόκληρα χρόνια και στα δύο μου παιδιά)κατάλαβα πώς το καρότσι είναι ένα είδος που πρέπει ο καθένας να ψάξει πολύ μέχρι να καταλήξει,αφού οι ανάγκες του κάθε γονιού-παιδιού είναι εντελώς υποκειμενικές και ο κάθε γονιός βλέπει την αγορά καροτσιού “με άλλο μάτι”.
Διαβάστε το παρακάτω πολύ ενδιαφέρον άρθρο που βρήκα στο trikiklo.com/blog και εύχομαι να σας βοηθήσει!
Μύθος 1ος:
Το καρότσι πρέπει να είναι ελαφρύ!
Ακούγεται πολύ λογικό μεν, αλλά το βάρος είναι ένας παράγοντας άμεσα συνδεδεμένος και με τη στιβαρότητα, άρα και την αντοχή από την μια και απ’ την άλλη καθορίζει τελικά και το πώς τσουλάει το καρότσι, σε συνδυασμό βέβαια και από την ύπαρξη ή μη ανάρτησης και από τον τύπο των τροχών, όπως θα δείτε και σε παρακάτω …μύθο!
Σε γενικές γραμμές, ένα βαρύτερο καρότσι έχει καλύτερο «βήμα» και αίσθηση στον δρόμο από ένα πιο ελαφρύ. Ούτως ή άλλως τα περισσότερα καρότσια που έχουν αναστροφή της φοράς της θέσης, «σπάνε» σε δύο κομμάτια για να μπουν στο πορτ μπαγκάζ, οπότε το βάρος μοιράζεται τελικά.
Μύθος 2ος:
Mην επιλέξετε ακριβό καρότσι αφού αργότερα θα χρειαστείτε σίγουρα ένα δεύτερο τύπου ομπρέλας!
Εδώ έχω δύο παρατηρήσεις 😉
Αρχικά, τα σύγχρονα καρότσια και ειδικά τα high end της αγοράς εμπεριέχουν πλέον τόσο πολύ τεχνολογία, για να καλύπτουν όλες σχεδόν τις ανάγκες της εποχής, ώστε να ισχύει εδώ απόλυτα το «ότι πληρώσεις παίρνεις»!
Φθηνό καρότσι που να τα κάνει όλα, απλά δεν υπάρχει!
Αν λοιπόν επιλεγεί από την αρχή, ένα high end καρότσι, το πιο πιθανό είναι να μην χρειαστεί αργότερα η αγορά και του δεύτερου, της «ομπρέλας», ξοδεύοντας έτσι τελικά τα ίδια χρήματα αλλά με πιο σωστό τρόπο, αφού θα έχετε όλα όσα χρειάζεστε από την αρχή και καθ’ όλη τη διάρκεια της χρήσης καροτσιού.
Γιατί να πάρει κανείς δύο μέτρια προϊόντα, όταν με τα ίδια περίπου χρήματα μπορεί να πάρει ένα και καλό;
Η δεύτερη παρατήρηση αφορά πάλι τα δεύτερα καρότσια «τύπου ομπρέλας». Εδώ υπάρχει μία μεγάλη αντίφαση: όσο το παιδί μεγαλώνει, τόσο το καρότσι μικραίνει και όσο το παιδί βαραίνει, τόσο το καρότσι ελαφραίνει! Το παιδί στριμώχνεται, όλοι έχετε δει στο δρόμο παιδιά να ξεχειλίζουν από το μικροσκοπικό τους καροτσάκι, που θα ταίριαζε πιο πολύ στην κούκλα του παιδιού. Άσε που επειδή τα πιο πολλά από αυτά τα καροτσάκια δεν έχουν ανάρτηση, παρά μόνον τους μικρότερους δυνατόν τροχούς, στο βωμό του βάρους, που λέγαμε και πιο πάνω, τόσο το παιδί αλλά και ο οδηγός κινδυνεύουν από Parkinson! Το παιδί βοηθά τελικά κανείς ή απλά διευκολύνει τον εαυτό του; To ζητούμενο είναι να «κλείνει με την μία» και να μπαίνει στο αμάξι με το ένα χέρι, ή να μην τραυλίζει το παιδί μετά από κάθε βόλτα;
Και κάτι ακόμα, στην Ελλάδα έχει αρχίσει να δημιουργείται μία second hand αγορά στα παιδικά καρότσια, κάτι βέβαια αυτονόητο εδώ και πολλά χρόνια έξω. Σε αυτήν λοιπόν την άγορά και όταν θα έρθει η στιγμή, το καλό άρα και ακριβό σας καρότσι, αν το συντηρήσετε σωστά, θα φέρει εύκολα πίσω πολλά από τα χρήματα που σας κόστισε, κάνοντας …απόσβεση, ενώ το φθηνό και μέτριο καρότσι, δεν θα φτάσει καν να προσφέρεται ως μεταχειρισμένο αφού θα έχει «σκορπίσει».
Μύθος 3ος:
Το καρότσι πρέπει να έχει μικρούς τροχούς για ευελιξία και χαμηλό βάρος!
Το δεύτερο θέμα το εξαντλήσαμε, πάμε στο πρώτο!
Πριν από μια δεκαετία οι 4 μικροί τροχοί, πολλές φορές και 6 για να είναι ακόμη μικρότεροι, ήταν η νόρμα στα καρότσια (και ακόμη είναι, ειδικά στα made in Italy)
Μετά περάσαμε σε τροχούς με αεροθάλαμο, σαμπρέλα δηλαδή, κυρίως με τα πρώτα τρίτροχα καρότσια αλλά και σε κάποια τετράτροχα με στόχο την καλύτερη απόσβεση κραδασμών σε συνδυασμό ή χωρίς κάποια ανάρτηση.
Κάποιοι όμως παραπονιόντουσαν ότι σε περίπτωση που είχε κανείς «φούιτ», έπρεπε να τρέχει στο ποδηλατάδικο για service!
Η εξέλιξη ήρθε με τους τροχούς tubeless, σαν των αυτοκινήτων δηλαδή ή αυτούς από μασίφ καουτσούκ. Μεγάλης διαμέτρου σαν τους φουσκωτούς αλλά χωρίς «φούιτ». Τα πραγματικά high end καρότσια τους έχουν γύρω-γύρω, αλλάζοντας μόνον την διάμετρο των μπροστινών, χάριν ευελιξίας, αλλά πάλι τους έχουν μόνον πίσω.
Στην τελική το χειρότερο για την άνεση είναι οι 4 & 6 μικροί τροχοί, ειδικά αν δεν υπάρχει και ανάρτηση!
Μύθος 4ος:
Το καρότσι μπορεί μια χαρά να δεχθεί νεογέννητο στην θέση του, αφού αυτή ξαπλώνει!
Για μένα ο χειρότερος μύθος απ’ όλους!
Όσον αφορά στο νεογέννητο, δύο είναι η σωστές επιλογές, τόσο θεωρητικά, όσο και στην πράξη. Είτε το πορτ-μπεμπέ του καροτσιού, αν αυτό διατίθεται, είτε το παιδικό κάθισμα αυτοκινήτου που μπορεί να τοποθετηθεί στον σκελετό με ειδικούς αντάπτορες.
Το πορτ-μπεμπέ προσομοιάζει με λίκνο και πολλά μάλιστα διαθέτουν στρώμα ικανό να φιλοξενήσει το μωρό και για διανυκτέρευση, λειτουργώντας τελικά και σαν λίκνο.
Το κάθισμα αυτοκινήτου του γκρουπ 0 έχει επίσης σχεδιαστεί για να δεχτεί το παιδί από νεογέννητο.
Τα περισσότερα καρότσια δέχονται με ειδικούς αντάπτορες κάθισμα αυτοκινήτου και αφού το τελευταίο είναι ούτως ή άλλως υποχρεωτική αγορά, δεν έχει κανένα νόημα να βάλει κανείς το νεογέννητο στη θέση του καροτσιού, ακόμη και αν αυτή οριζοντιώνεται. Άρα παίρνει κανείς το πορτ-μπεμπέ, αν αυτό διατίθεται και αποσβένει το επιπλέον κόστος χρησιμοποιώντας το και σαν λίκνο ή εναλλακτικά επιλέγει καρότσι και κάθισμα αυτοκινήτου τα οποία να είναι συμβατά μεταξύ τους.
Μύθος 5ος:
Το καλό καρότσι κλείνει εύκολα!
Λογικό ακούγεται και αυτό αλλά δεν σημαίνει ότι πρέπει οπωσδήποτε να γίνεται αυτό με μία κίνηση.
Άλλα το κάνουν με τη μία ενώ άλλα χρειάζονται δύο ή τρεις. Έχει να κάνει κυρίως με κάποια χαρακτηριστικά που έχει ή δεν έχει ένα καρότσι. Παραδείγματος χάριν, τα πιο πολλά καρότσια στα οποία αναστρέφεται η φορά της θέσης, χρειάζεται να βγει η θέση από πάνω πρώτα και μετά να κλείσει. Άλλα έχουν πολλές ρυθμίσεις, ύψους κλπ, και πάλι πρέπει να συμπτυχθεί, άρα χρειάζονται πιο πολλές κινήσεις.
Το σημαντικό εδώ δεν είναι πόσα «κλικ» θέλω για να το κλείσω, αλλά τι ρυθμίσεις έχει (ή δεν έχει, άρα κλείνει με τη μία) το καρότσι και αν αξίζει να στερηθεί κανείς κάποια πρακτικά χαρακτηριστικά, μόνο και μόνο για να μην χρειάζεται να «μικρύνει» το καρότσι για να μπει στο πόρτ- μπαγκάζ (σμίκρυνση που είναι και πλεονέκτημα βέβαια).
Άλλωστε το «εύκολο» ή «δύσκολο» άνοιγμα ή κλείσιμο έχει να κάνει κυρίως με το πόσο θα ασχοληθείτε εσείς με το να μάθετε καρότσι σας!
Επίλογος
Το καρότσι είναι κάτι που θα χρησιμοποιείτε κάθε μέρα για 3 χρόνια, επομένως το κάθε τι πάνω του μετράει. Το καλό καρότσι θα τα βγάλει πέρα, χωρίς να χρειαστεί «διάδοχο» και με τη σωστή συντήρηση θα μεγαλώσει και το επόμενο παιδί.
Είναι ίσως το βασικότερο προϊόν που αφορά τους νέους γονείς, για το οποίο αξίζει τον κόπο να ξοδευτούν τα χρήματα που πρέπει, αυτό και το κάθισμα αυτοκινήτου φυσικά.
Σημείωση και κλείνω: καλό και άγιο το design και όλοι ξέρετε που είμαστε εμείς εδώ με αυτό, αλλά μην επιλέξετε καρότσι με βάση την αισθητική ή την μόδα! Δείτε, ψάξτε και μάθετε τι κάνει το κάθε καρότσι και κάνει τόσα λεφτά. Όχι λοιπόν, όπως μου είπαν μια φορά «τι καροτσάκια έχετε σε ροζ;»
