Το φετινό καλοκαίρι το περιμέναμε όλοι πώς και πώς. Λίγο ο κορωνοϊός και όλα όσα έφερε στη ζωή μας, λίγο η κλεισούρα της καραντίνας, έκαναν τους περισσότερους από εμάς να νιώθουμε περισσότερο κουρασμένοι ψυχικά παρά σωματικά.
Προσωπικά είχα τόσο μεγάλη ανάγκη να φύγω, που για πρώτη φορά στη ζωή μου, δεν με ένοιαζε καθόλου ποιος θα ήταν ο προορισμός! Μου αρκούσε να φύγω, να αλλάξω παραστάσεις, να αποσυμπιεστώ & να ξεφύγω από την καθημερινότητα!
Η ιδέα για τον προορισμό των φετινών μας διακοπών έπεσε αρχικά στο τραπέζι από την κόρη μου. «Μαμά, πάμε στην Κέρκυρα φέτος;» Ο άντρας μου ήταν θετικός, εμένα δεν με πείραζε όπου και αν πηγαίναμε και ο γιος μου θα πήγαινε οπουδήποτε αρκεί το ξενοδοχείο να είχε και πισίνα! 🙂
Κέρκυρα λοιπόν! Ένα μεγάλο νησί που για να το γυρίσει όλο χρειάζεται κανείς πολλές μέρες. Εμείς μείναμε μια εβδομάδα. Την είχα επισκεφθεί πολύ παλιότερα με τους γονείς μου, όταν ήμουν περίπου στην ηλικία της κόρης μου. 13 ετών. Oι αναμνήσεις που είχα από το όμορφο αυτό νησί των επτανήσων, ήταν πολύ όμορφες και φυσικά μοιράστηκα με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς μου, όλα τα σημαντικά “must visit” που θυμόμουν!
Το ταξίδι
Για να φτάσει κάποιος στην Κέρκυρα έχει τρεις επιλογές: με αεροπλάνο, οδικώς και μετά να πάρετε πλοίο από Ηγουμενίτσα ή με το Υπεραστικό ΚΤΕΛ που πραγματοποιεί δρομολόγια από Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Ο συντομότερος τρόπος είναι το αεροπλάνο. Το Διεθνές Αεροδρόμιο της Κέρκυρας «Ιωάννης Καποδίστριας», βρίσκεται 3 χιλιόμετρα νότια του κέντρου της πόλης, στην περιοχή της Λιμνοθάλασσας Χαλικιόπουλου και η πτήση διαρκεί περίπου 50 λεπτά. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού υπάρχει αεροπορική σύνδεση με πολλές ευρωπαϊκές πόλεις. Εάν φτάσετε με αεροπλάνο στην Κέρκυρα, μπορείτε να πάρετε ένα ταξί έξω από το αεροδρόμιο και να σας πάει στον τόπο που θα διεμείνετε.
Μην ξεχνάτε! Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε πάντα πρώτοι όλα τα νέα και τους διαγωνισμούς!
Αν επιλέξετε να πάτε στην Κέρκυρα με δικό σας όχημα, όπως κάναμε εμείς, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι η απόσταση από την Αθήνα είναι περίπου 500 χιλιόμετρα και θα χρειαστείτε περίπου 5-6 ώρες μέχρι το λιμάνι της Ηγουμενίτσας και ακριβώς 1 ώρα και 45 λεπτά για να φτάσετε από το λιμάνι της Ηγουμενίτσας στο λιμάνι της Κέρκυρας. Τα δρομολόγια των πλοίων από την Ηγουμενίτσα πραγματοποιούνται καθημερινά και καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας από τις 6 το πρωί μέχρι τις 10 το βράδυ. Εάν ο προορισμός σας είναι το νότιο τμήμα τα νησιού, βολεύει να πάρετε το πλοίο για το λιμάνι της Λευκίμμης, με το ταξίδι να διαρκεί λιγότερο από μία ώρα. Εάν έρχεστε από βόρεια Ελλάδα, η Εγνατία οδός έχει συντομεύσει κατά πολύ τη διαδρομή, για παράδειγμα το ταξίδι Θεσσαλονίκη – Ηγουμενίτσα διαρκεί μόλις 3 ώρες και Ιωάννινα – Ηγουμενίτσα μόλις 45 λεπτά.
Εμείς με σταθερή ταχύτητα 110-120 χλμ την ώρα και σχεδόν άδειους δρόμους, φτάσαμε από την Αθήνα στην Ηγουμενίτσα, με μία μόνο σύντομη στάση, σε 5 περίπου ώρες.
Το κόστος των εισιτηρίων για την 4μελή μας οικογένεια και το όχημα μας, ήταν 75 €. Στην επιστροφή μας βέβαια από Κέρκυρα πληρώσαμε συνολικά 40 € γιατί κάναμε την κράτηση των εισιτηρίων μας online μέσω του site της εταιρείας kerkyralines.gr και κερδίσαμε έκπτωση 50% στην αρχική τιμή των εισιτηρίων.
Η πρώτη εντύπωση
Προσεγγίζοντας το λιμάνι, μείναμε και οι 4 αποσβολωμένοι! Δεν μου συμβαίνει συχνά να φτάνω σε λιμάνι και να εντυπωσιάζομαι τόσο, αλλά η πόλη-λιμάνι της Κέρκυρας είναι πραγματικά ένα κόσμημα! Το ιστορικό κέντρο της πόλης της Κέρκυρας οριοθετείται από δύο φρούρια: στα Ανατολικά το Παλιό Φρούριο και στα δυτικά το Νέο Φρούριο. Το πιο παλιό από τα δύο, το Παλιό Φρούριο της Κέρκυρας, είναι και το πρώτο που αντικρίζει κανείς, όταν το καράβι προσεγγίζει το λιμάνι.
Είναι χτισμένο σε μια βραχώδη χερσόνησο με δυο χαρακτηριστικούς λόφους και είναι κυριολεκτικά το πιο επιβλητικό μνημείο όλης της πόλης.Το κάστρο (Fortezza) υπέστη πολλές μετατροπές κατά τη διάρκεια των αιώνων, αλλά στη μορφή που είναι σήμερα οριστικοποιήθηκε από τους Ενετούς.
Για την πόλη της Κέρκυρας θα αναφερθώ παρακάτω, αφού ήταν το αγαπημένο μου “place to be” όλων των διακοπών μας στο νησί.
Η διαμονή
Επιλέξαμε να μείνουμε σε περιοχή κοντά στην πόλη για να έχουμε εύκολη πρόσβαση προς αυτή, κάθε μέρα. Για φαγητό, περπάτημα στα πανέμορφα καντούνια της κτλ. Μείναμε λοιπόν σε ξενοδοχειακό συγκρότημα, μέσα στο πράσινο, στην περιοχή των Γουβιών. Πέντε μόλις λεπτά από την πόλη με το αυτοκίνητο.
Οι παραλίες
Οι παραλίες της Κέρκυρας είναι πραγματικά αμέτρητες και δεν θα μπορούσε κανείς να τις επισκεφθεί όλες μέσα σε 6-7 διαμονής. Γκουγκλάροντας λοιπόν καταλήξαμε να επισκεφθούμε τις παρακάτω παραλίες.
Την πρώτη μέρα απολαύσαμε το μπάνιο μας στην κοσμοπολίτικη παραλία της Γλυφάδας. Οργανωμένη, τεράστια, ρηχή και άρα ιδανική για μικρά παιδιά αλλά και για θαλάσσια σπορ. Οι τιμές για τις ξαπλώστρες κυμαίνονταν από 10-15 ευρώ το σετ και επιπλέον η κατανάλωση. Eμείς είχαμε πάντοτε μαζί τη δική μας ομπρέλα, για την περίπτωση που κάποια από τις παραλίες δεν ήταν οργανωμένη, ή που η χρέωση ήταν πολύ ακριβή για την τσέπη μας. Αποφεύγουμε φανατικά την έκθεση στον ήλιο. Υπέροχη αμμουδιά με beach bar για να πάρεις τον καφέ σου στην τιμή των 2,5 ευρώ. Μάλιστα επειδή φτάνοντας στην παραλία, τα παιδιά πείνασαν, μπήκα στο πρώτο mini market-παντοπωλείο που βρήκα και τους πήρα τυρόπιτες κτλ περίπου στην τιμή των 2 € η μία.
Δεύτερη μέρα επιλέξαμε να πάμε λίγο βορειότερα στην ξακουστή για τα κρυστάλλινα νερά της, Παλαιοκαστρίτσα. Η παραλία έχει πάρει το όνομά της από το μοναστήρι που υπάρχει εκεί. Αποτελείται από μια σειρά από παραλίες που χωρίζονται από μικρά ακρωτήρια. Εμείς κολυμπήσαμε στο ένα από τα 2 κολπάκια που βλέπει ο επισκέπτης φτάνοντας στο μεγάλο πάρκινγκ κάτω από το δρόμο προς τη μονή. Εύκολο πάρκινγκ αν φτάσει κανείς εκεί μέχρι τις 10 το πρωί. Παγωμένα τυρκουάζ νερά & παραλία με άμμο εξωτερικά και μέσα βοτσαλάκι.
Τρίτη μέρα ακολούθησα τη συμβουλή Κερκυραίας φίλης μου και πήγαμε στην παραλία Κοντογυαλός. Υπέροχη αμμουδιά! Τα παιδιά μου μάλιστα, την χαρακτήρισαν «έρημο». Πολύ ρηχή και με πεντακάθαρα νερά. Οργανωμένη σε κάποια σημεία και σε άλλα όχι.Η πρόσβαση ήταν το defaut της συγκεκριμένης παραλίας, αφού η κατάβαση με το αυτοκίνητο από το βουνό προς την παραλία ήταν αρκετά κατηφορική και απότομη. Κατεβήκαμε βεβαίως χωρίς πρόβλημα, αλλά γενικότερα απαιτούνται καλά οδηγικά skills στο ανέβασμα! 😉
Την απολαύσαμε στο έπακρο, αφού λόγω των πολύ ρηχών νερών της, με το παραμικρό αεράκι δημιουργούσε ένα παιχνιδιάρικο κυματάκι που έκανε τα παιδιά μου να μην θέλουν με τίποτα να ξεκολλήσουν από εκεί! Πάνω στην παραλία δέσποζαν μεγάλες μονάδες ξενοδοχείων οι οποίες λόγω της συγκυρίας με τον κορονοϊό, ήταν κλειστές.
Τέταρτη μέρα-παραλίες Δασσιά και Πυργί. Είχαμε ακούσει πως οι παραλίες από την «μέσα πλευρά του νησιού, την μεριά δηλαδή που βλέπει την Ήπειρο, έχουν πιο ζεστά νερά και έτσι είπαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας. Και τα δύο παραλιακά μέρη είχαν τα πάντα. Φουσκωτά για παιχνίδι στη θάλασσα, τουριστικά μαγαζάκια, καφετέριες και πολλά μέρη για φαγητό, αλλά σαν νερά (για τα γούστα μας τουλάχιστον) δεν συγκρίνονταν σε καμία περίπτωση με τις παραλίες της «έξω» πλευράς του νησιού. Πετρώδεις ή με χαλικάκι, και οι 2 παραλίες είχαν αρκετό φύκι. Τουλάχιστον τη μέρα που πήγαμε εμείς. Επιλέξαμε να μην μπούμε καν. Πήραμε καφέδες και κάναμε το μπάνιο μας στην πισίνα. Τα παιδιά μου άλλο που δεν ήθελαν!
Η πέμπτη μέρα και τελευταία των παραλιακών μας εξορμήσεων, μας βρήκε στην παραλία του Αγίου Γόρδη. Πήρε το όνομα της από την ομώνυμη εκκλησία του Αγίου Γορδίου, που είναι χτισμένη πάνω στο κύμα, στο κέντρο της παραλίας. Η θέα κατεβαίνοντας προς την παραλία σου κόβει την ανάσα. Χαρακτηριστικό της παραλίας αυτής είναι ο τεράστιος βράχος που αναδύεται από τη θάλασσα. Γνωστός ως «Ορθολίθι». Εδώ καθίσαμε σε beach bar στο οποίο δεν υπήρχε χρέωση για το σετ 2 ξαπλώστρες & ομπρέλα, αλλά πλήρωνες ότι κατανάλωση έκανες. Τα beach bar ήταν αρκετά και πρόσφεραν από καφέ μέχρι κοκτέιλ και φαγητό.
Η πόλη
Όπως θα διαβάσατε, τα πρωινά μας ήταν αφιερωμένα στη θάλασσα που λατρεύουμε οικογενειακώς. Το απογεύματα μας όμως ήταν αφιερωμένα στις βόλτες μας στην πόλη. Αχ αυτή η πόλη. Τα αμέτρητα καντούνια της, που το ένα ήταν ομορφότερο από το άλλο. Τα γραφικά μαγαζάκια και οι χαμογελαστοί Κερκυραίοι μαγαζάτορες.
Η Σπιανάδα, κεντρική πλατεία της Κέρκυρας και ο πεζόδρομος Λιστόν με τις διάσημες καμάρες. Ποίημα! Προσωπικά ένιωθα σαν να περπατούσα σε μια πόλη βγαλμένη από παραμύθι. Μια πόλη που είχε τόσα να σου πει. Κτίρια Ιταλικής αρχιτεκτονικής την κάνουν να μοιάζει με αντίγραφο της Βενετίας. Το μόνο που λείπει είναι τα κανάλια. Στην πόλη επισκεφθήκαμε και το μουσείο ασιατικής τέχνης (παλιό παλάτι) με τις πανέμορφες χαρακτηριστικές του πύλες.
Δεν χόρταινα το περπάτημα στην πόλη! Κάθε απόγευμα πίναμε τον καφέ μας και τρώγαμε το φαγητό ή/και το παγωτό μας στην πόλη. Και αφού είπα παγωτό, οφείλω να αναφέρω ότι αν βρεθείς στην Κέρκυρα και δεν φας παγωτό από το ζαχαροπλαστείο «Παπαγιώργης», θα έχεις στερήσει από τον εαυτό σου μία απόλαυση που σπάνια συναντά ο ουρανίσκος! Χρονολογείται από το 1924 και βρίσκεται σε κεντρικότατο πεζόδρομο της πόλης, στην οδό Νικηφόρου Θεοτόκη 32.
Το Ποντικονήσι
Ένα από τα απογεύματα, πριν βγούμε για την καθιερωμένη μας βόλτα στην πόλη, επισκεφθήκαμε το Ποντικονήσι. Διακοπές στην Κέρκυρα χωρίς επίσκεψη στο Ποντικονήσι, γίνεται; Δε γίνεται!
Ανεβήκαμε λοιπόν για καφέ στο κανόνι και απολαύσαμε την υπέροχη θέα του Ποντικονησίου αλλά και της Παναγιάς Βλαχέραινας. Ψηλά από το κανόνι, είδαμε και τα αεροπλάνα να προσγειώνονται στον αεροδιάδρομο, αφού ακριβώς δίπλα είναι το αεροδρόμιο της Κέρκυρας. Ένα θέαμα άκρως εντυπωσιακό. Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να μην τραβήξουμε τις καθιερωμένες φωτογραφίες, εκμεταλλευόμενοι το φόντο «σήμα κατατεθέν» της Κέρκυρας. Άλλη μέρα ακολουθήσαμε το στενό δρομάκι προς την Παναγιά Βλαχέρνα και προσκυνήσαμε την εικόνα της Αγίας στο γραφικό αυτό εκκλησάκι.
Την τελευταία μας μέρα στο νησί είχαμε αποφασίσει να μην πάμε σε κάποια παραλία, αλλά να μείνουμε στο ξενοδοχείο για χαλάρωση και ξεκούραση. Η πισίνα έδωσε και πήρε όλα τα απογεύματα στο ξενοδοχείο πλην του τελευταίου αφού είχε σειρά η επίσκεψη στο Μον Ρεπό.
Το εξοχικό ανάκτορο που έχτισε ο Άγγλος αρμοστής των Ιονίων Νήσων Frederic Adam, το 1831. Λέγεται πως ήταν δώρο προς την αγαπημένη του γυναίκα, την Κερκυραία Νίνα Παλατιανού.Μετά την ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα παραχωρήθηκε στον βασιλιά Γεώργιο που το χρησιμοποιούσε ως θερινά ανάκτορα. Ο βασιλιάς Γεώργιος Α’ έδωσε στην έπαυλη και το κτήμα το όνομα με το οποίο καθιερώθηκε: Mon Repos που σημαίνει «ανάπαυση μου». Στο Μον Ρεπό γεννήθηκε και ο πρίγκιπας Φίλιππος, που αργότερα παντρεύτηκε την Ελισάβετ της Αγγλίας.
Το Μον Ρεπό έχει εισιτήριο εισόδου 4 € και μπορείς να μπεις και να δεις τους κήπους αλλά και το εσωτερικό του ανακτόρου. Όλα αυτά βέβαια μέχρι τις 16.00 μ.μ. Εμείς φτάσαμε εκεί μετά τις 17.00. Εκείνη την ώρα δεν υπήρχε κόστος εισόδου αλλά το παλάτι ήταν κλειστό. Ο επισκέπτης επιτρεπόταν να μπει μέσα στο τεράστιο κτήμα 258 στεμμάτων και να επισκεφθεί όλα του τα αξιοθέατα μέχρι και τις 19.30 το βράδυ, δεν μπορούσε όμως να μπει στο παλάτι.
Εμείς, όπως θα δείτε στις παρακάτω φωτογραφίες, δεν πτοηθήκαμε. Περπατήσαμε όλο το κτήμα, απολαύσαμε το καθαρό οξυγόνο και βγάλαμε πολλές όμορφες φωτογραφίες.
Δεν προλάβαμε να δούμε πολλά πράγματα που είχαμε στη λίστα μας, αφού ο χρόνος δεν έφτασε, περάσαμε όμως υπέροχα και ευχαριστηθήκαμε πολύ την κάθε στιγμή.
Αν δεν έχεις επισκεφθεί την Κέρκυρα, να το κάνεις σύντομα! Έχει επιλογές ακόμα και για τον πιο «δύσκολο» ταξιδιώτη.
Μην ξεχνάτε! Κάντε follow στo προφίλ μου στο instagram για να βλέπετε πάντα πρώτοι όλα τα νέα και τους διαγωνισμούς!
