Είναι αλήθεια ότι ο έρωτας και η μάχη είναι λέξεις συνυφασμένες. Μάχη ανάμεσα στην λογική και στο συναίσθημα, μάχη ανάμεσα στο συναίσθημα της απόλυτης ευτυχίας και της απόλυτης δυστυχίας, μάχη με τον ίδιο μας τον εαυτό…Τι είναι αυτό που κάνει την καρδιά μας να χτυπά γρηγορότερα,τι είναι αυτό που μας ακινητοποιεί, μας μουδιάζει και μας κάνει να αισθανόμαστε ένα «φτερούγισμα» στο στομάχι;
Aν υπάρχει ορισμός για τον έρωτα, τότε αυτός σίγουρα εμπεριέχει το πιο έντονο συναίσθημα απ’όλα, το πιο αναγκαίο.To συναίσθημα που μας κάνει να αισθανόμαστε ζωντανοί.Ταυτόχρονα όμως είναι σίγουρα το πιο καταπιεστικό και απορριπτικό καθότι προϋποθέτει αμοιβαιότητα.
Ανατρέχοντας στο ρητό του Πλάτωνα στα συμπόσια, χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι «αθανασίας γαρ χάριν παντί αυτή η σπουδή και ο έρως έπεται» δηλαδή ότι ο ζήλος, ο έρωτας και το ενδιαφέρον ενσταλάζονται στον καθένα από τον πόθο για την αθανασία. Ακόμα και ο αυστηρός Σοπενχάουερ ονομάζει τον έρωτα «αναγκαίο κακό» ενώ ο Λέων Τολστόι αναφέρει ότι «Όπως υπάρχουν τόσα μυαλά όσα και κεφάλια, έτσι υπάρχουν τόσες αγάπες όσες είναι και οι καρδιές».
Έτσι λοιπόν ο έρωτας συνδέεται άμεσα με την ανθρώπινη ύπαρξη. Ως εκ τούτου όλοι οι άνθρωποι βαθιά μέσα τους βιώνουν είτε τον έρωτα, είτε την θλίψη για την απώλεια αυτού. Εξάλλου η ετυμολογική ρίζα της λέξης amour προέρχεται από τα λατινικά και συνδέεται με τον πόνο.
Όλοι ξέρουμε ότι ο έρωτας είναι από τα συναισθήματα που βιώνουμε αναπάντεχα και χωρίς προγραμματισμό, στην κατάλληλη ή μη κατάλληλη στιγμή για εμάς. Ωστόσο δεν μπορούμε να πιέσουμε κάποιον να μας ερωτευτεί ούτε και να πιέσουμε τον εαυτό μας να νιώσει ερωτευμένος.
[wp_ad_camp_2]
Ο Φλεβάρης στο μυαλό όλων μας είναι ο μήνας του έρωτα, είτε είμαστε ερωτευμένοι είτε όχι. Στις 14 Φεβρουαρίου λοιπόν στις Δυτικές χώρες γιορτάζεται η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου η οποία είναι για πολλούς ερωτευμένους μέρα γιορτής. Μέρα που θα βγούν για φαγητό με το έτερον ήμυσι, θα διοργανώσουν κάποιο ταξίδι για την περίσταση, θα φορέσουν όμορφα ρούχα και θα το γιορτάσουν. Η ατμόσφαιρα εκείνη την εβδομάδα αλλά και ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου κατακλύζεται από ερωτικά μυνήματα, καρδούλες, τραγούδια, αφιερώσεις και ποιήματα.
Υπάρχουν όμως και εκείνοι που ενώ είναι ερωτευμένοι δεν γιορτάζουν ιδιαίτερα εκείνη την συγκεκριμένη ημέρα. Και αυτό γιατί την βλέπουν ως «εμπορευματοποιημένη» γιορτή που δεν τους αντιπροσωπέυει, προτιμώντας να γιορτάσουν τον έρωτα που βιώνουν μέσα από ημερομηνίες που παραπέμουν σε προσωπικές στιγμές και μέσα από καθημερινές στιγμές με τον/την σύντροφο τους.
Όπως και να’χει, είτε ανήκουμε στην πρώτη είτε στην δεύτερη κατηγορία, είναι σημαντικό να φερόμαστε όπως νιώθουμε και όχι όπως μας πιέζουν οι συνθήκες να πράξουμε συνυπολογίζοντας βέβαια και τα συναισθήματα του/της συντρόφου μας. Μια σχέση για να διατηρηθεί «ζωντανή» χρειάζεται να δίνουμε σημασία σε μικρές λεπτομέρειες που θα κρατούν το ενδιαφέρον ζωντανό, να επιδιώκουμε συχνά το άγγιγμα με τον σύντροφο μας,να συζητάμε,να οργανώνουμε κοινές δραστηριότητες. Αυτό θα πρέπει να χτίζεται μέρα με την μέρα και όχι μόνο εκείνη την ημέρα.
Από την άλλη, την ημέρα αυτή υπάρχουν άνθρωποι που είτε έχουν χωρίσει, είτε δεν βιώνουν τον έρωτα στην φάση εκείνη. Οπότε η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου τους προκαλεί μελαγχολία.Την μελαγχολία που βιώνουν πολλοί άνθρωποι και τις μέρες των γιορτών. Αυτό το συναίσθημα είναι απόλυτα κατανοητό αφού όλοι ως ανθρώπινα όντα έχουμε την υποσυνείδητη ανάγκη για συντροφικότητα, φροντίδα, πάθος, ζεστασιά, αποδοχή. Θα είναι λοιπόν πολύ χρήσιμο να κατανοήσουμε τα αρνητικά συναισθήματα που ενδεχομένως και κατανοητά έχουμε και να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να τα βιώσει.
Η προσδοκία του επερχόμενου έρωτα που θα μας «ταξιδέψει» είναι εν τέλη πιο σημαντική. Γιατί είναι προτιμότερο να βιώνουμε έντονα συναισθήματα ακόμα και αν πονάμε παρά να είμαστε συναισθηματικά «μουδιασμένοι». Οπότε είναι βοηθητικό εκείνες τις ημέρες που βιώνουμε μοναξιά να προσπαθούμε να βρίσκουμε τρόπους να έρθουμε σε επαφή με τον εαυτό μας μέσω μιας μοναχικής βόλτας σε ένα πάρκο ακούγοντας μουσική, είτε κάνοντας ένα χαλαρωτικό μπάνιο ή ακόμα και μέσα από αγαπημένα μας πρόσωπα.
Όπως είπαμε και παραπάνω :
«Δεν μπορεί κανείς να ζήσει χωρίς έρωτα, δεν μπορεί να κάνει τη ζωή της πέτρας, του δέντρου, του φυτού.» Μαρσέλ Πρεβό
Χριστίνα Γρηγορέα, Ψυχολόγος Msc
http://www.doctoranytime.gr/iatroi/Psychologos/ATTIKI/UMITTOS/Hristina-Grigorea?ins=0#doctorprice-tab