«Κάποιοι θεωρούν μια από τις σημαντικότερες στιγμές στην ζωή τους την πρώτη μέρα στο σχολείο, άλλοι τη μέρα που πέρασαν στο πανεπιστήμιο. Για μένα εξίσου «μεγάλη» στιγμή ήταν και η πρώτη φορά που άσκησα το εκλογικό μου δικαίωμα. Πριν ένα χρόνο έκλεισα τα 18 και πλέον είχα το δικαίωμα του εκλέγειν στις Ευρωεκλογές. Η κατάσταση της χώρας τη δεδομένη χρονική στιγμή ήταν αρκετά κρίσιμη και αν και δεν είχαμε βουλευτικές εκλογές, το αποτέλεσμα είχε μεγάλη σημασία.

Ένα χρόνο πριν λοιπόν, παρατηρούσα τις εξελίξεις της προεκλογικής περιόδου, άκουγα πολιτικές συζητήσεις και ίσως για πρώτη φορά συνειδητοποίησα πως λειτουργούν αυτοί οι μηχανισμοί. Δεκάδες άνθρωποι βρίσκονταν καθημερινά επί ποδός, από αυτούς που υπομονετικά διένειμαν τα φυλλάδια των κομμάτων μέχρι τους δημοσιογράφους που ενημέρωναν σε ημερήσια βάση.

Το facebook, το twitter και τα άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έγιναν μέσο έκφρασης πολιτικών πεποιθήσεων και ξαφνικά έβλεπα διαδικτυακούς μου φίλους κάθε ηλικίας, να εκφράζουν τις προτιμήσεις τους και να κατακρίνουν τις προτιμήσεις άλλων! Ταυτόχρονα, όμως και μία μεγάλη μερίδα υποψηφίων χρησιμοποιούσαν αυτά τα μέσα προκειμένου να απευθυνθούν πιο άμεσα στην εκλογική βάση.

Οι συζητήσεις στις καφετέριες, στους δρόμους, στα ΜΜΕ εκείνες τις μέρες είχαν ένα θέμα: τις Εκλογές! Ακόμα και μέσα στο σπίτι θυμάμαι τους γονείς μου σε άλλα να συμφωνούν, σε άλλα να διαφωνούν και οι Ευρωεκλογές να είναι το ζήτημα των ημερών. Η οικογένεια παίζει καθοριστικό ρόλο στην απόφαση διαμόρφωση πολιτικής άποψης, όχι πάντα βέβαια με τον πιο σωστό τρόπο. Οι γονείς μου πάντα με συμβούλευαν και με κατανοούσαν και μου έκανε εντύπωση όταν επέμεναν να ψηφίσω το κόμμα που επί σειρά ψήφιζε η οικογένεια μας, παρότι εγώ δεν το επιθυμούσα. Τελικά έκανα αυτό που μου επέβαλε η συνείδησή μου.

Ημέρα Κυριακή και η «αληθινή» ώρα της κάλπης έφτασε! Παρόλο που μέχρι εκείνη τη στιγμή το θεωρούσα μια τυπική διαδικασία, πόσο μάλλον όταν έχεις αποφασίσει ποιο κόμμα θα στηρίξεις και όταν έχεις δει στην τηλεόραση δεκάδες φορές παρόμοια πλάνα, εκείνες οι στιγμές που τελικά εισέρχεσαι στην αίθουσα διαφέρουν κατά πολύ. Αισθάνθηκα ένα σφίξιμο και μέσα μου ήξερα ότι αυτό που έκαναν είναι σημαντικό!

«Σε πέντε χρόνια πάλι», σκέφτηκα μιας και επρόκειτο για Ευρωεκλογές, και οδηγήθηκα προς την έξοδο του εκλογικού τμήματος. Δεν ήξερα τότε ότι μετά από ένα εξάμηνο σχεδόν θα ακολουθούσαν πρόωρες εθνικές εκλογές. Δε μπορώ να πω ότι τώρα θα έχω οικειότητα με τη διαδικασία, αλλά τουλάχιστον θα έχω ξεπεράσει την αμηχανία εκείνης της πρώτης φοράς.»

Α.Σ.

Πηγή

Διαβάστε επίσης:

Μαρτυρία: «Δεν θα τερματίσω τη ζωή του παιδιού μου για να ζήσω εγώ»