Και μόνο το άρωμα του glogg είναι ικανό να σε μετατρέψει σε φανατικό οπαδό του, χωρίς να έχεις την τύχη να γευτείς έστω και μία γουλιά από τη συγκεκριμένη σουηδική «ποτο-έμπνευση». Πολλοί απ’ όσους ήρθαν σε επαφή με το άρωμα του glogg σε κλειστό χώρο για πρώτη φορά, περιγράφουν την εμπειρία ως τουλάχιστο μοναδική, αναφέρουν χαρακτηριστικά σε δημοσίευμά τους οι New York Times.

Πιθανότατα, αυτό οφείλεται στο καρδάμωμο (ή κακουλέ, όπως είναι η παραδοσιακή τούρκικη λέξη για το συγκεκριμένο μυρωδικό – που είναι εντελώς άλλο πράγμα από το κάρδαμο). Είναι μάλιστα το καρδάμωμο που ξεχωρίζει το glogg από παραπλήσιες συνταγές, όπως το γερμανικό glühwein ή το αγγλικό ζεστό κρασί.

Το glogg σε σχέση με το μηλόκρασο για παράδειγμα, είναι λιγότερο γλυκό (είναι στη διακριτική σου ευχέρεια να χρησιμοποιήσεις λίγη ή καθόλου ζάχαρη ή ακόμα και λικέρ η μέλι). Το glogg είναι σίγουρα το «κρασί της παρέας», ενισχύοντας τον ευχάριστο τόνο μιας γιορτινής βραδιάς. Συνηθίζουν επίσης, να το πίνουν οι σκιέρ στις χιονισμένες βουνοκορφές. Οι πιο δυνατές εκδοχές του μάλιστα, περιέχουν σκουαβίτ (απόσταγμα από πατάτα ή δημητριακά).

Συν τοις άλλοις, οι απόψεις για την παρασκευή του διίστανται. Άλλη εκδοχή της συνταγής προτείνει η «μητέρα» του glogg Σουηδία, άλλη η Δανία, άλλη η Νορβηγία (και φυσικά και μέσα στην κάθε χώρα οι απόψεις ποικίλουν). Τα σταθερά συστατικά του, που δεν αλλάζουν σε καμία παραλλαγή, είναι το κόκκινο κρασί, η φλούδα πορτοκαλιού, το καρδάμωμο και το γαρύφαλλο. Από εκεί και πέρα, το «χάος». Ερωτήματα όπως «πρέπει να προσθέσουμε βότκα ή μπράντι για να «δυναμώσει» το μείγμα ή όχι» παραμένουν αναπάντητα και βρίσκονται στη διακριτική ευχέρεια του καθενός μας.

Αυτό ωστόσο, δεν αποτελεί πραγματικό πρόβλημα. Όπως όλα τα χριστουγεννιάτικα ποτά, αλκοολούχα ή μη, το glogg είναι περισσότερο η ιδέα και ο συμβολισμός των γιορτών, παρά η «τέλεια συνταγή». Αν τα βασικά συστατικά του δε λείπουν, θα πετύχει χωρίς αμφιβολία, σε όποια παραλλαγή κι αν καταφύγει κανείς.

Στη Σκανδιναβία, και ειδικά στη Σουηδία, όπου τα πάρτι τραβάνε σχεδόν ολόκληρο το Δεκέμβρη, υπάρχει το φαινόμενο του «glogg κορεσμού», δηλαδή της κατανάλωσής του με τέτοια συχνότητα, που χάνει τη μοναδικότητα του. Η λύση; Ετοιμάστε το μία και μόνη φορά το χρόνο, μια αρκετά κρύα νύχτα, σε μεγάλη ποσότητα (για να μην ξεμείνετε στο μέσο της βραδιάς!) και μοιραστείτε το με μεγάλη παρέα. Σίγουρα θα το ευχαριστηθείτε (οι γιορτές του επόμενου χειμώνα δεν είναι δα και τόσο μακριά)!

Η συνταγή του glogg

Η αυθεντική συνταγή του glogg περιλαμβάνει:

570 ml. κρασί πόρτο

570 ml κόκκινο ξηρό κρασί

225 ml νερό

110 γρ. ζάχαρη

1 ξυλάκι κανέλα

1 μικρό κομμάτι πιπερόριζα (ginger)

6 ολόκληρα καρφάκια γαρίφαλου

6 ολόκληρα μέρη καρδάμωμο

1 ολόκληρο πορτοκάλι κομμένο σε ροδέλες

225 ml μπράντι

Αναμειγνύετε το πόρτο, το ξηρό κρασί, το νερό και τη ζάχαρη σε μια κατσαρόλα σε χαμηλή φωτιά. Βάζετε όλα τα μπαχαρικά μαζί σ’ ένα τουλπάνι (γάζα), τα δένετε καλά και τα θρυμματίζετε μ’ ένα ξύλινο σφυρί ή γουδοχέρι. Ρίχνετε τα μπαχαρικά και το πορτοκάλι στο μείγμα του κρασιού και το αφήνετε να σιγοβράζει –προσοχή: χωρίς να κοχλάζει-για 15 λεπτά. Αφαιρείτε τα μπαχαρικά και ρίχνετε το μπράντι στο ζεστό μείγμα. Σερβίρετε κατά προτίμηση σε χριστουγεννιάτικες κούπες με ένα καρφάκι γαρύφαλλο και ένα ξυλαράκι κανέλας για ντεκόρ. Και του χρόνου!

Πηγή