Και να σου οι κακοκεφιές και δώστου mood “δεν υπάρχει αύριο” και άιντε πάμε με τον πρώτο επίγειο θεούλη που θα συναντήσεις, έτσι απλά και μόνο για να αποδείξεις στον εαυτό σου ότι δεν σε νοιάζει. Μωρέ σε νοιάζει και σε καρακαίει. Κι όμως η λύση για το πρόβλημα σου είναι μπροστά στη μύτη σου.

Προχθές, είχα βγει με την φίλη μου τη Δήμητρα, μια τρομερά χαρισματική γυναίκα, που στέκεται στον χώρο των επιχειρήσεων και της επικοινωνίας ολομόναχη και άψογα, έχει αναλάβει και απογειώσει ηχηρά ονόματα στον χώρο της μουσικής αλλά και της τηλεοπτικής παραγωγής. Πήγαμε στο Γκάζι, σε ένα γλυκύτατο, ήρεμο μαγαζί, για να συζητήσουμε με ησυχία ένα νέο project.

Εγώ, σκατά.

Δεν είναι που έτρεχα στην δουλειά όλη μέρα. Δεν είναι που πήγαινα στο γραφείο στις 9 το πρωί και έφευγα στις 11 το βράδυ. Δεν είναι που μου τα ζάλισαν αυτή τη βδομάδα όλοι. Δεν είναι καν που είχα και θέματα υγείας. Δεν είναι που ο Δίας το είχε ένα θεματάκι και έγερνε λίγο. Είναι που τα έκανα όλα αυτά, χωρίς μια αγκαλιά να με περιμένει μετά. Καταλαβαίνεις; Κατάκοπη. Άβαφτη. Τι βιταμίνες και συμπληρώματα, ήμουν ένα ερείπιο. Εντάξει και πολύ γλυκός μίστερ Τ. που έχουμε στην δουλειά που μου έλεγε συνέχεια “τι ομορφιές είναι αυτές”, αλλά ας το παραδεχτούμε επιτέλους, ήμουν να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Μάλιστα είχα αποθαρρυνθεί τόσο πολύ από την τελευταία σχέση μου που κατέληξε σύντομα και βίαια μια γλυκόπικρη ανάμνηση, που αποχώρησα οικειοθελώς από ένα πολύ δυνατό project στην δουλειά γιατί ένιωθα ότι αφού δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω σε κάτι τόσο “απλό” όπως μια σχέση, δεν θα μπορούσα σε κάτι μεγαλύτερο. Άρχισα να πίνω το δροσερό τζιν τονικ μου και όσο συζητούσαμε παρατήρησα στα μάτια της ένα “κάτι”. Μωρ’ τι έπαθε η Δήμητρα; Μια σπίθα, ρε παιδί μου. Ε καλά δεν θέλει και πολύ για να το αναγνωρίσεις. Είναι στο ερωτικοτέτοιο στάδιο. Έφερα σταδιακά την συζήτηση στον πρώην μου. Όχι τον έτσι τον πρόσφατο. Τον αποτέτοιον τον πριν, που είχε τύχει να τον γνωρίσει και η ίδια.

-Καλά ρε κοπελιά, όποιος γνωρίζει αυτό τον άνθρωπο τον καταλαβαίνει ότι είναι μαλ***ς από την αρχή. Τι στραβομάρα σε έπιασε τότε, πες μου;

-Ώπα ρε συ Δήμητρα (γουλιά) κάτσε λίγο. Τι εννοείς; (γουρλωμένο μάτι εγώ)

-Τι εννοώ ρε κοριτσάκι; Κάνει “μπαμ” μόνο που δεν έχει βάλει ταμπέλα στο κούτελο ο άνθρωπος.

Ε, ήπια το υπόλοιπο ποτό μονορούφι και έφυγα προβληματισμένη. Και δηλαδή τι; Μόνο εγώ δεν το έβλεπα; Και αν η εικόνα που είχα για αυτόν τον άνθρωπο τόσο καιρό ήταν λάθος… άρα έβλεπα και τον εαυτό μου λάθος μέσα σε εκείνη τη σχέση. Και τα λάθη που υποτίθεται ότι έμαθα για τον εαυτό μου μέσα από αυτό… ήταν… λάθος!

Χμ και χμ.

Με την σκέψη αυτή, μόλις γύρισα στο σπίτι, άνοιξα το inbox με τα μηνύματα που είχαμε στείλει παλιά. Και τα ξαναδιάβασα ένα προς ένα, χωρίς συναισθηματισμούς αυτή τη φορά αφού είχε περάσει πολύ καιρός και δεν με ενοχλούσε πια το ζήτημα. Μα ΠΟΣΟ λάθος είχα κάνει Θεέ μου!!!

Δεν θα γεμίσω το άρθρο με ανούσιες γραμμές. Θα σου πω ότι διαπίστωσα ότι δεν γίνεται να πετυχαίνουν τα πάντα. Και καμιά φορά είναι όντως θέμα timing. Όχι για τον άλλο. Για εσένα. Γιατί θέλει χρόνο για να συνειδητοποιήσουμε αντικειμενικά τον εαυτό μας μέσα στην σχέση αυτή. Σαφώς και δεν μπορείς να το κάνεις όσο βρίσκεσαι μέσα στην σχέση αφού λειτουργείς συναισθηματικά, είσαι γυναίκα, helloooo. Έχεις την τάση να ρίχνεις το blame σε εσένα. Και συνήθως “φταις” όντως εσύ περισσότερο. Αλλά όχι για τους λόγους που νομίζεις.

Tι λέει πάλι αυτή;!

Έχουμε την τάση να θεωρούμε ενδόμυχα ότι οι επιλογές που κάνουμε είναι και οι καλύτερες. Απλά και μόνο επειδή τις κάναμε εμείς και εμείς “δεν κάνουμε λάθος”. Από το tshirt που θα αγοράσεις, μέχρι τον άνθρωπο που θα επιλέξεις δίπλα σου, θεωρείς-προφανώς- ότι έχεις κάνει την σωστή επιλογή. Μέχρι να ξεφτίσει το tshirt στο τρίτο τέταρτο πλύσιμο και η σχέση σου στις 3-4 εβδομάδες/ μήνες.

Όμως ξέρεις κάτι; Έχεις πάντα 2 επιλογές. Ή να πετάξεις το ξεθωριασμένο μπλουζάκι και να πάνε τα 20-50-80 ευρώ χαμένα… ή να το κάνεις ξεσκονόπανο. Και με την τελειωμένη σχέση σου το ίδιο. Ή να πετάξεις στα σκουπίδια και να την διαγράψεις τελείως από την μνήμη σου ή να χρησιμοποιήσεις το βατερλό ως αφορμή για να ξεσκονίσεις και να δεις καλύτερα διάφορα σημεία του χαρακτήρα σου. Δες τον εαυτό σου και τον άλλο καθαρά, όπως είναι και όχι όπως θα προσδοκούσες να είναι μέσα σε αυτό. Τι πήγε στραβά; Και αν φταις όντως εσύ, αποδέξου το και προχώρα παρακάτω. Όχι για να βρεις την επόμενη σχέση το άλλο πρωί. Για να χαρείς την κάθε στιγμή με τον πιο συνειδητοποιημένο εαυτό σου.

Δες το ως μάθημα και κράτησε το ως εφόδιο για την επόμενη μεγάλη αναμέτρηση με τον εαυτό σου. Βγαίνοντας από το μπάνιο το βράδυ, είδα στον καθρέφτη το τατουάζ στο στέρνο μου.. “Never a failure, always a lesson”.

Το επόμενο πρωί, πήγα στην δουλειά και ανέλαβα ξανά το project.

Δεν έχει σημασία αν δεν το καταφέρω και αν αποτύχω παταγωδώς. Θα έχω βγει κερδισμένη έτσι και αλλιώς.