Βγήκες πάλι απ’την κρυψώνα σου, με αφορμή τις καταστάσεις που ζούμε. Μια πανδημία ήταν η ευκαιρία που έψαχνες για να κρίνεις-κριτικάρεις τους πάντες!  Τι σου δίνει αλήθεια, αυτό το δικαίωμα; O τέλειος αψεγάδιαστος χαρακτήρας σου ή μήπως η αλάνθαστη συμπεριφορά σου σε ώρες κρίσιμες-δραματικές , όπως αυτές που ζούμε; Τι σε κάνει αυτόματα «κριτή των πάντων»;

Ποιος βγήκε απο την πόρτα του για να πάει να ψωνίσει; Πόσες φορές βγήκε;
-Και αν δεν πήγε για ψώνια στο σούπερ μάρκετ;; Kαι αν πήγε κάπου αλλού; Bόλτα, περίπατο,τρέξιμο ή ότι άλλο;;

Εσύ ο τέλειος είσαι πάντα εκεί για να τον κρίνεις! Κρίνεις το γείτονα,τον περαστικό, τη μάνα που δουλεύει ενώ κατά τη γνώμη σου θα έπρεπε να έχει πάρει άδεια, τον πρωτευουσιάνο που επέλεξε να φύγει και να πάει στον τόπο καταγωγής του…και πάει λέγοντας!

Δεν μπήκες καν στο κόπο να αναρωτηθείς. Μήπως ο φόβος είναι δυνατότερος από τα θέλω των ανθρώπων; Mήπως χάνεται ο έλεγχος σε άγνωστες προς αντιμετώπιση καταστάσεις;

Όχι δεν αναρωτιέσαι! Εσύ είσαι ο σωστότερος όλων! Αντιμετωπίζεις τα πάντα με εξαιρετική ψυχραιμία και δεν κάνεις λάθη ποτέ. Ακόμα και αυτά που δεν ξέρεις και με τα οποία δεν έχεις βρεθεί ποτέ αντιμέτωπος στο παρελθόν!

Δεν αναρωτιέσαι αν ο λόγος για την οποιαδήποτε απόφαση που παίρνει κάποιος στις κρίσιμες στιγμές που ζούμε, είναι η ανάγκη; Το δυσάρεστο αυτό, για τον άνθρωπο, συναίσθημα της έλλειψης βασικών αγαθών. υλικών και μη;

Μα τι λέω! Δεν προλαβαίνεις να αναρωτηθείς, γιατί πρώτα ξεστομίζεις και μετά σκέφτεσαι.

Και όταν δεν ξεστομίζεις, γράφεις. Κρίνεις τους άλλους γράφοντας και δημοσιεύοντας την κριτική σου σε κοινωνικά δίκτυα, κρυμμένος πίσω απο ένα πληκτρολόγιο υπολογιστή. Και δεν σου περνάει απ΄το μυαλό ότι εσύ θα είσαι αυτός που θα κριθείς στο τέλος, αφού επιλέγεις να κρίνεις.

Ποιος σε έχρισε κριτή των πάντων; Τι ξέρεις και μιλάς; Με ποια δικαιοδοσία κατακεραυνώνεις τον άνθρωπο που καλείται  να ζήσει μια κατάσταση πρωτόγνωρη για τα παγκόσμια δεδομένα και έχει και εσένα απο πάνω να μιλάς;; Γιατί μιλάς; Ποιος σου το ζήτησε; Kανείς! Πίστεψε με, κανείς δεν νοιάζεται τι πιστεύεις. Ο καθένας ζει το γολγοθά του και το μόνο που δεν του λείπει είσαι εσύ!

Εσύ λοιπόν ο ηθικός και αλάνθαστος. γιατί πήγες στο σουπερ μάρκετ με τα παιδιά σου; Γιατί βολτάρεις ατάραχος με το μωρό σου στο καρότσι, απολαμβάνοντας τον ήλιο σαν να μην τρέχει τίποτα; Kαι μην μου πεις δεν ήσουν εσύ! Γιατί ήσουν! Σε είδα. Όλοι σε βλέπουν, ακόμα και αν εσύ θες να κρύβεσαι πίσω απο το μικρό σου δαχτυλάκι. Είσαι ο ίδιος άνθρωπος που ενώ δημοσιεύει φωτοραφίες με #μενουμεσπιτι, βγαίνεις έξω και θεωρείς πως όλοι οι άλλοι δεν θα σε δουν. Ξέρεις να κρύβεσαι καλά πιστεύεις.

Γιατί αγοράζεις ανεξέλεγκτα αντισηπτικά σε ποσότητες που δεν θα σου χρειαστούν ποτέ; Γιατί δεν σκέφτεσαι και τον επόμενο που θα θέλήσει να αγοράσει γιατί πραγματικά το χρειάζεται, αλλά δεν θα βρίσκει γιατί τα πήρες όλα εσύ!;; Aλλά ξέχασα! Εσύ μπορείς να φοβάσαι και να πράττεις με φόβο,ενώ οι άλλοι όχι;;

Για το τέλος θα γράψω εδώ μόνο κάποιους απο τους χαρακτηρισμούς που διάβασα και συνεχίζω να διαβάζω αυτές τις μέρες στα κοινωνικά δίκτυα. «Ανεγκέφαλοι, Γίδια, Ανεύθυνοι, Απαραδέκτοι, άνθρωποι των σπηλαίων», και πολλά πολλά άλλα, παρόμοια, κοσμητικά επίθετα. Οι λέξεις αυτές ώς χαρακτηρισμοί ήδη απο μόνες τους αποκαλύπτουν το χαρακτήρα του γράφοντα.

Θα σου δώσω όμως ελαφρυντικό, όπως δίνω και σε όσους κατηγόρησες και συνεχίζεις να κατηγορείς και θα δεχθώ πως σε κατέβαλε ο φόβος, το άγχος, η αβεβαιότητα και ξεσπάς! Που επιλέγεις να ξεσπάς; Σε αυτόν με τον οποίο καλέισαι να συνεργαστείς για να βγεις αλώβητος απο το δεινό που σας βρήκε;;

Aν θέλεις να αναλωθείς κάπου τώρα που κάθεσαι στον καναπέ σου και βαριέσαι, κάνε μου τη χάρη και προσπάθησε να προσφέρεις λίγη χαρά & ηρεμία στην ψυχή σου και στην ψυχή των παιδιών που μεγαλώνεις. Δεν έχεις καταλάβει την κρισιμότητα της κατάστασης, δυστυχώς. Άφησε την κριτική για τους ειδήμονες και τους γνώστες. Μάθε να σιωπάς όταν πρέπει. Επιτέλους!

Ορίστε λοιπόν κρίθηκες. Ευχή να έπιασε τόπο.

Όλγα