Το όνομα μου είναι Γεωργία.
Ήθελα και εγώ να σας διηγηθώ τη δική μου καλοκαιρινή ιστορία.Την έχω και πολύ πρόσφατη άλλωστε.Πέρυσι λοιπόν πήγαμε διακοπές με τους κουμπάρους μας και τον γιο τους 5 ετών
Όπου και αν πηγαίναμε έπαιρναν μαζί τους καφέ από το δωμάτιο,τοστ από το δωμάτιο…κτλ.
Δεν αγόραζαν τίποτα από έξω. Στην αρχή είπα μπράβο σας βρε! Δέν πατάτε τα χρήματα σας..Πολύ καλά κάνετε!
Όταν όμως ήρθε η ώρα να βγούμε έξω για φαγητό,ξέρετε τι πρότειναν?
Ας φάμε μωρέ ένα σουβλάκι στο χέρι!
Αυτό συνεχίστηκε και το επόμενο βράδυ!
Να μην σας τα πολυλογώ όποτε λέγαμε να πάμε για φαγητό μεσημέρι ή βράδυ όλα κάποια δικαιολογία έβρισκαν και δεν ερχόντουσαν.Οκτώ μέρες διακοπές έτρωγαν διαρκώς σουβλάκια και κρέπες!
Θα μου πείς δεν τους ξέρατε ότι είναι έτσι από πριν?Μωρέ τους ξέραμε αλλά δεν βρισκόμασταν και πολύ συχνά.Στις διακοπές φάνηκε πολύ έντονα η τσιγκουνιά τους!:)
Δεν λέω καλά έκαναν βέβαια αν έτσι τους αρέσει αλλά δεν είναι βρε κορίτσια ότι δεν έχουν την οικονομική άνεση είναι απλά λίγο “σφιχτοί”.
Ποτέ ξανά μαζί διακοπές λοιπόν..!Το πάθημα μας έγινε μάθημα.Είναι δυνατόν να πας διακοπές για να στερηθείς?τελοσπάντων… Την επόμενη φορά θα πάμε μόνοι μας για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο…Σας φιλώ..
Γεωργία.