Καλησπέρα!
Μπορεί το σπίτι μου να μοιάζει σαν να έπεσε χειροβομβίδα,μπορεί οι ντουλάπες μου να έβγαλαν χέρια και να με σπρώχνουν μακριά για να γλυτώσουν την μανία που με έπιασε να τακτοποιήσω όλο τους το περιεχόμενο μέσα σε λίγες μόνο ώρες….
Εγώ όμως εδώ απτόητη μετά απο όλη αυτή την ανακατωσούρα εμπνεύστηκα να σας γράψω!
Να ναι…
Ανάμεσα σε διπλωμένα και αδίπλωτα ρούχα,παπούτσια & παιχνίδια που περιμένουν ξεκαθάρισμα βρήκα το χρόνο και τη διάθεση για ατελείωτο παιχνίδι και γέλιο με τα 2 μικρά διαολάκια της ζωής μου!
Εγώ τακτοποιώ και εκείνα καταστρέφουν!
Οι επιλογές μου?
Δύο όλες κι όλες!
1η:Να αρχίσω τις φωνές (ξέρετε απ’άυτες τις φωνές που πιάνουν νότες που θα ζήλευε κάθε υψίφωνος!)
2η:Να το ρίξω στη πλακίτσα και να εκμεταλλευτώ την όρεξη τους για παιχνίδι…(ε να τσιμπήσω και κανένα πωπουδάκι,να φιλήσω και κανένα μαγουλάκι και τα λοιπά και τα λοιπά..)Επέλεξα τη 2η και αποδείχθηκε πως έκανα πολύ καλά τελικά αφού για άλλη μία φορά υπενθύμισα στον εαυτό μου πως η ζωή είναι στιγμές…

Νιώθει κανείς όμορφα με απλά πράγματα… Αρκεί να έχει τα μάτια ανοιχτά να δεί την αξία τους…Λίγη μερέντα στο ψωμί μπορεί να κάνει τη διαφορά!

via