Με αφορμή την ιστορία που διάβασα πρόσφατα μιας κοπέλας αποφάσισα να σας πω και εγω την δική μου ιστορία!
Μεγάλωσα σε μια οικογένεια με αυστηρές αρχές,δεν μου έλειψε σαν παιδί τίποτα,είχα τα παιχνίδια μου σαν μικρούλα,τις εκδρομές μου τις βόλτες μου.δεν μπορούσα όμως ούτε στην ιδέα να πάω διακοπές χωρίς την αδερφή μου,η εκείνη χωρίς έμενα,δεν μπορούσα να πάω πενταήμερη,δεν μπορούσα να πάω για ποτό μέχρι τα ξημερώματα.Όμως δεν με πείραζε,όντας χαμηλών τόνων κοπέλα από την φύση μου μου αρκούσαν αυτά που είχα…
είχα κάνει κατά καιρούς κάποιες σχέσεις που όμως όλες κατέληγαν όλες το ίδιο:αποτυχημένες.
και ο λόγος πάντα γνωστός:δεν μπορούσα να ακολουθήσω σωστά και να δοθώ στην κάθε σχέση γιατί δεν μπορούσα από το σπίτι μου να κάνω πράγματα.
κάπως έτσι πέρασαν σιγά σιγά τα χρόνια φτάνοντας αισίως τα 23 μου!
Τότε ήταν που γνώρισα τον Β. μέσω της τότε (προσφάτως)κολλητής μου..ήταν δικός της παιδικός αδερφικός φίλος..ξανθός…ψηλός…γαλανομάτης….(ίουυυυ το χειρότερό μου και καθόλου του γούστου μου) από την πρώτη στιγμή έπαθα την πλάκα μου μαζί του,είχε αυτό το μυστηριώδες βλέμμα που σε έκανε να νομίζεις πως κουβαλούσε όλη την εμπειρία του κόσμου πάνω του,ναι είχε ζήσει πάρα πολλά,σαν 10 χρόνια μεγαλύτερος μου,έτσι θεωρούσα τότε.Με μάγεψε,με αποσυντόνισε τόσο πολύ που τον ερωτεύτηκα με πάθος από την πρώτη στιγμή!
ξέχασα τις αρχές μου,τα μη και τα πρέπει!!!! Ηθελα να είμαι μόνο μαζί του! Αυτός έδειχνε μαγεμένος μαζί μου,ή έτσι πίστευα τότε σαν χαζοκούταβο που ήμουν,γιατί τελικά οι άλλες σχέσεις στην ζωή μου ήταν απλά σχεσούλες!
Έζησα μαζί του έναν αιώνα!!! Που όμως είχε διάρκεια 15 ημερών!γιατί τελικά αυτός ο έρωτας ήταν καταστροφικός!ξαφνικά και 10 μέρες μετα μου ξεφούρνισε το παραμύθι ότι θα φύγει για ένα μήνα στην γενέτηρά του,την Αυστραλία και πως αν βρεί εκει κάτι που ετοίμαζε επαγγελματικά θα καθόταν μόνιμα,έπεσα στην μαύρη κατάθλιψη αλλά και πάλι ήμουν αισιόδοξη,θα γυρίσει κοντά μου είπα.
Περάσαμε τις υπόλοιπες 5 μέρες σε σύγχυση,δεν τις καλοθυμάμαι,θυμάμαι μόνο το μελαγχολικό του βλέμμα,κάνοντας με να πιστεύω πως με ήθελε και εκείνος όπως εγώ.
Ένιωθα άδεια,ήμουν χάλια δεν μιλιόμουν…αλλά ήλπιζα μέχρι τέλους ότι θα γυρίσει κοντά μου.
Τελικά έφυγε και ξαναγύρισε μετά από 20 μέρες,δεν ήθελε να με δει,απλά επειδή του τελείωσα,αλλά εγώ δεν μπορούσα να το δεχτώ,ήθελα να μου μιλήσει να μου το πει κατάμουτρα να ξεκολλήσω επιτελούς από αυτήν την αρρώστια…
Η στιγμή που όσο ζώ δεν θα ξεχάσω ποτέ μα ποτέ ήταν στην πρώτη μας συνάντηση μας μετά από τον χωρισμό.Ήταν στο σπίτι της κοπέλας που μου το έπαιζε φίλη και κολλητή,εκείνη ήθελε να μου γνωρίσει το επόμενο κατοικίδιό της ε.ε.ε.ε.ε σύντροφό της (κάθε εβδομάδα ψάρευε ιντερνετικα τον κάθε υποψήφιο ερωτικό σύντροφο,ακόμα απορώ πως κόλλησα με ένα τέτοιο άτομο)και ήθελε να πάω σπίτι της όπως και να έχει,ξέροντας όμως πως θα ήταν και αυτός εκεί ότι δεν θα πήγαινα απλά ξέχασε να μου το πει.
Μπαίνω μέσα βλέπω την φίλη μου γνωρίζω τον φίλο της και……βλέπω εκείνον να κάθεται δίπλα δίπλα κολλητά με την παντρεμένη (με άλλον)φίλη του,παιδικός του αλησμόνητος έρωτας.Έπαθα σοκ τόσο μεγάλο που απλά καθόμουν και τους κοιτούσα!
Τελικά δεν είχε πάει Αυστραλία,απλά έτυχε να ξαναμπεί στον δρόμο του αυτή η κοπέλα,που δεν την ξεπέρασε ποτε,που όμως αυτην δεν χωρίζει τον αντρα της γιατί θα της κοπεί η επιχορήγηση,αλλά θέλει και τον Β.
Κοινώς έπεσα θύμα του,γιατί ναι μεν τότε που ήταν μαζί μου δεν ήταν και με αυτήν,όμως μέ κορόιδεψε στεγνά και έπαιξε όλο αυτό το παιχνίδι για να φύγει από την σχέση μας αλλά να μου είναι και αρεστός.
Μετά από αυτό το περιστατικό απλά άλλαξα ρώτα στην ζωή μου,
καταρχήν έδωσα μια κλωτσιά στην υποτιθέμενη φίλη μου,πληγώθηκα τόσο πολύ που δεν εμπιστευόμουν γύρω μου κανέναν,1 χρόνο είχα κλειστεί στον εαυτό μου, δουλειά,σπίτι και γυμναστήριο ήταν η καθημερινότητα μου.
Ώσπου μπήκε στην ζωή μου ο Π. όντας δύσπιστη από όσα είχα ζήσει δεν του έριξα δεύτερη ματιά,όπως και με κάθε γνωριμία που μου τύχαινε.Όμως αυτός επέμενε και επέμενε και επέμενε…και άρχισε να ρίχνει όλες μου τις άμυνες μια μια!τον ερωτεύτηκα με πολύ δύναμη!του αφέθηκα!!!έκανα πέρα τα πάντα για να ζήσω μαζί του κάτι ολοκληρωμένο!ο πατέρας μου έξαλλος που έφυγα μια ωραία πρωία να πάω Σκιάθο μαζί του διακοπές (δεν με άφηνε να πάω μόνη μου όποτε δεν το τράβηξα,απλά όταν ήρθε η ώρα απλά πήγα)δεν μου μιλούσε επί 1 μήνα,αλλά και εγω εκεί βράχος στην απόφαση μου…και ήρθαν και άλλες μάχες πολλές και δύσκολες…αλλά αυτός δίπλα μου όλα να τα υπομένει!
Τον Β. κατά καιρούς τον έχω συναντήσει στην μικρή πόλη που ζούμε..αλλά μόνο λύπηση μπορώ να νιώσω…γιατί αυτός ο άνθρωπος μπορούσε να ήταν κάτι μεγάλο από ένας κακομοίρης τελικά.
κοιτώντας πλέον μόνο μπροστά έχω πάρει από αυτό που έζησα ένα μάθημα:να μην εμπιστεύεσαι ένα άτομο που δεν ήξερες χτες,να μην δένεσαι αμέσως,είτε αυτό αφορά μια φιλία…οι σχέσεις χτίζονται μέσα από την καθημερινότητα΄και όχι από μια στιγμή…αλλά πολλές μαζί.
Και φτάνουμε στο σήμερα!παντρεμένη με την αδελφή ψυχή μου και κρατώντας στα χέρια μας την 1,5 χρονών κορούλα μας!τον αγαπώ όσο δεν πάει και νιώθω τύψεις μερικές φορές όταν είμαι η αιτία να τον στεναχωρήσω!η ζωή μου θα μπορούσε να είχε πάρει πολύ διαφορετική τροπή αν δεν τον γνώριζα…όμως τελικά νιώθω ευγνωμοσύνη για ότι έχω ζήσει..για την οικογένεια που με έκανε τον άνθρωπό που είμαι σήμερα και για την κόρη μου που είναι πλέον ο λόγος που ξυπνώ κάθε πρωί με ένα μόνιμο χαμόγελο χαραγμένο στα χείλη μου…..
