Μια από αυτές τις ημέρες καθόμουν στον καναπέ την ώρα που τα παιδιά έπαιρναν τον μεσημεριανό τους υπνάκο και καθώς τα μάτια μου περιπλανήθηκαν στο χώρο χαζεύοντας το στολισμό, συνειδητοποίησα ότι δεν υπήρχε τίποτα λαμπερό, κάτι που να γυαλίζει. Όμορφα τα άσπρα και κόκκινα, δε λέω… αλλά τι θα ήταν τα Χριστούγεννα δίχως λίγη χρυσόσκονη;
Την επόμενη μέρα πήρα όλα τα καρύδια που είχα μετατρέψει σε ρεσώ, πήρα και τα βελανίδια που περίσσεψαν και τα πασπάλισα με μπόλικη χρυσόσκονη, αφού πρώτα άπλωσα πάνω τους λίγη ατλακόλ!
Αλλά και πάλι δεν ήμουν ευχαριστημένη. Χρειαζόμουν μια σκούρα επιφάνεια να τα τοποθετήσω και να κάνουν αντίθεση. Θυμήθηκα λοιπόν τα γυάλινα πιάτα, στα οποία είχα κάνει decoupage. Πήρα αυτό που μου άρεσε λιγότερο, του αφαίρεσα με καυτό νερό την χαρτοπετσέτα κι έπειτα το βάψαμε με τον Φαίδωνα μαύρο, από το χρώμα του μαυροπίνακα, που είχε περισσέψει.
Ε ναι, καλύτερα τώρα νομίζω.
Μαζί με λίγα φρούτα και καραμέλες συνθέτουν ένα όμορφο χριστουγεννιάτικο σκηνικό στο τραπέζι μας. Όταν σβήνουν τα φώτα κι ανάβουν τα φιτίλια είναι μαγικό!
Και προσπαθούμε, όσο μπορούμε, να το απολαύσουμε!
Σας στέλνω τα φιλιά μου και την καλημέρα μου, πασπαλισμένη με χρυσόσκονη, για να ‘ναι λαμπερή και όμορφη! Σαν το Δεκέμβρη!
