Που να οδηγεί άραγε αυτή η όμορφη πόρτα εισόδου;
Χμμ σ’ ένα μικρό, χιονισμένο χωριουδάκι!
Πέρυσι φτιάξαμε με τα παιδιά το “μαγικό μας σπίτι”, αλλά φέτος είπαμε να το επεκτείνουμε σε ολόκληρο χωριό. Βέβαια η διαδικασία ήταν πολύ πιο εύκολη, αφού το μόνο που χρειάστηκε ήταν μια φόρμα σιλικόνης.
Την αγόρασα τα περασμένα Χριστούγεννα από Γερμανία στην αστεία τιμή των 5€. Βασικά την ξετρύπωσε ηαδερφή μου, που είναι σκέτος “τρυποφράχτης” σε κάτι τέτοια, κι ενώ αρχικά αρνήθηκα να την αγοράσω (για κάποιο λόγο δεν συμπαθώ καθόλου τις φόρμες σιλικόνης)…, τελικά χαίρομαι που με έπεισε. Διότι με τη συνταγή ενός απλού κέικ, φτιάξαμε αυτό το απλό χωριό του Άι Βασίλη.
Μόλις βγήκαν τα σπιτάκια από τη φόρμα, τα στολίσαμε με γλάσο και πέρλες, τα τοποθετήσαμε στην τουρτιέρα, τα πασπαλίσαμε με άχνη και το “έργο” μας ολοκληρώθηκε με την πόρτα και τα δεντράκια που είχα αγοράσει πριν δυο χρόνια αλλά δεν είχα χρησιμοποιήσει ποτέ…
Με καστανή ζάχαρη “χαράξαμε” τα μονοπάτια και… έτοιμο!
Η αλήθεια είναι ότι φέτος δεν είχα κουράγιο να φτιάξω και μπιοσκοτόσπιτο, οπότε αυτή ήταν μια πολύ καλή λύση. Ο Φαίδωνας πάντως το χάρηκε το μικρό μας χωριουδάκι!
Να έχετε ένα όμορφο Σαββατόβραδο και μια ξεκούραστη Κυριακή!
Φιλιά και καλά στολίσματα σε όσους δεν τελείωσαν ακόμη!
Λίτσα
