Κάθε παιδί έχει το δικό του αγαπημένο παιχνίδι.

Η κόρούλα μου για παράδειγμα έχει μια κούκλα μωρό που κανείς μας δεν θυμάται ποιος της την έκανε δώρο ή αν την αγοράσαμε εγώ ή ο άντρας μου απο κάποιο παιχνιδάδικο! Παρόλαυτα την λατρέυει και της φέρεται σαν να είναι παιδί της!

Της φοράει ρούχα (τα δικά της όχι ρούχα για κούκλες) ,πάνες (του αδερφού της) ,παπούτσια (του αδερφού της )και την παίρνει μαζί της σχεδόν παντού. Στην παιδική χαρά,στο super market,στη βόλτα και φυσικά κοιμάται μαζί της!

Αυτή η αγάπη και το δέσιμο ξεκίνησε πρίν απο 2,5 περίπου χρόνια(η κόρη μου είναι 5 σήμερα).

Της έχουμε πάρει πολλά νέα παιχνίδια απο τότε και μέχρι σήμερα.Πάιζει φυσικά μαζί τους, αλλά σε κανένα απο αυτά δεν έχει δείξει τόση μεγάλη αδυναμία! Πλήν φυσικά των Legos της!
Γενικότερα τα τουβλάκια απο την καλύτερη μέχρι την πιο απλή κατηγορία ποιότητας είναι η αγαπημένη της ασχολία (μετά την χαρτοκοπτική)!

Για να είμαστε όμως ρεαλιστές…τα τουβλάκια δεν μπορείς να τα πάρεις αγκαλιά πριν κοιμηθείς…Μπορείς?

Άρα επιστρέφουμε στην κούκλα μας…

Μέχρι πέρισυ τη φωνάζαμε μπέμπα..εδώ  όμως και 3-4 μήνες απέκτησε και όνομα “Ηλέκτρα”!
Το βαφτίσαμε το “παιδί”μας.Τι έτσι θα το αφήναμε??

Το ίδιο σενάριο με κάποιες παραλλαγές παίζεται και με το 22 μηνών αγοράκι μου.Το αγαπημένο του παιχνίδι,το “παρεάκι” του, είναι ένας λούτρινος σκύλος (ράτσας μπλουλντογκ παρακαλώ) με τον οποίο κοιμάται κάθε μεσημέρι & βράδυ αγκαλιά! Τον χαιδευεί και του λέει “Νανί βάβ”=”κοιμήσου σκυλάκι”και εκείνο υπακούει..(σαν πιστός σκύλος-φίλος-που είναι..:)

Αγαπώ αυτή τη σχέση των παιδιών μου με τα παιχνίδια τους…βλέπω στα μάτια τους την ασφάλεια που νιώθουν κρατώντας τα.
Έχω διαβάσει πολλά άρθρα για αυτό το θέμα.Οι απόψεις ποικίλουν…

Εγώ όμως αρκούμαι στην έκφραση τους όταν το βράδυ τους τα δίνω αγκαλιά για να κοιμηθούν μαζί…όλη νύχτα….
Ηρεμία-γαλήνη-ασφάλεια….στα προσωπάκια τους..

Τα δικά σας παιδιά έχουν κάποιο αγαπημένο παιχνίδι?

Ποιό είναι αυτό?